BMI در بدنسازی
این مطلب در رابطه با استانداردهای پزشکی برای تناسب اندام یا Body mass index میباشد. شاخص توده‌ی بدنی یا BMI (نمایه توده بدنی Body mass index)، یکی از شاخص‌های شناخته شده در حیطه تناسب اندام میباشد که برای سنجش وضعیت بدن به کار گرفته میشود. BMI در واقع مرجعی برای اندازه گیری میزان چاقی یا لاغری افراد است که هر فرد با محاسبه‌ی ان متوجه میشود که در چه محدوده‌ی وزنی قرار دارد.
فرمول محاسبه BMI
با استفاده از دو متغیر وزن و قد میتوان میزان شاخص یا توده بدنی را اندازه گیری کرد
BMI = (وزن برحسب کیلو گرم) تقسیم بر (قد برحسب متر به توان ۲)
حال اگر عدد به دست امده کمتر از ۱۸٬۵ باشد دچار کمبود وزن، بین ۱۸٬۵ الی ۲۴٬۹ طبیعی، بین ۲۵ الی ۲۹٬۹ دچار اضافه وزن، بین ۳۰ الی ۳۴٬۹ دچار چاقی و بالای ۳۵ دچار چاقی بسیار زیاد هستید.
به نظر شما ایا این استانداردها در بدنسازی نیز کاربرد دارند؟
اکثر ورزشکاران نسبت به عموم مردم توده عضلانی بیشتر و درصد چربی کمتری دارند. یک ورزشکار حرفه‌ای و فیت با چگالی عضلات بالا و درصد چربی پایین را در نظر داشته باشید. برای مثال، فیزیک کار معروف رایان تری با قد ۱۷۷ و وزن ۸۸ کیلوگرم طبق فرمول گفته شده فردی چاق محسوب میشود زیرا شاخص توده ی بدنی این ورزشکار ۲۸ میباشد. با توجه به عکس این ورزشکار متوجه می‌شوید که BMI در بدنسازی ملاک درست و قابل قبولی نیست و معیار اصلی، درصد چربی و چگالی عضلات افراد میباشد.
شاخص توده بدنی بین چربی، عضله و اب بدن تفاوتی را نشان نمیدهد و انالیز دقیقی از بدن شما ارائه نمیکند. ممکن است دو نفر با شاخص توده بدنی یکسان، بدن های کاملا متفاوتی نسبت به هم داشته باشند. هدف از ورزش کردن و رعایت رژیم غذایی، رسیدن به بدنی فیت با درصد چربی قابل قبول و تلاش برای افزایش چگالی عضلات با توجه به ژنتیک و استخوان‌بندی هر فرد میباشد. در نظر داشته باشید که وزن روی ترازو ملاک نیست و وزن ایده‌آل ربطی به قد ندارد.
بهترین راه تشخیص درصد چربی و چگالی عضلات استفاده از دستگاه بادی کامپوزیشن است و BMI معیار درستی برای سنجش شما نیست.
