داروها اگونیست و دوپامین و ضد پرولاکتین
دارو های ۱۹ نور به علت ساختاری که دارند میتونن افزایش پرولاکتین رو به همراه داشته باشن ، افزایش پرولاکتین عوارض خاص خودش رو داره که مهمترینش کمبود تستوسترون ، اختلال نعوظ و بر هم خوردن مود و ژنیکوماستیه پرولاکتینی و ترشح مایع از سینه در آقایان و خانوم ها میتونه باشه.
در مورد کمبود تستوسترون و اختلال نعوظ اگر فرد به طور صحیح دوره دارویی رو انجام بده طبیعتا اتفاق نمیفته ، اما ژنیکوماستی پرولاکتینی و ترشح مایعات از سینه برای آقایان میتونه دردسر ساز باشه.
ترشح پرولاکتین توسط دوپامین کنترل میشه که تو فیدبک منفی میشه با یک سری دارو ها این ترشح رو کنترل کرد. برای مثال به زنانی که دیگه نمیخوان شیر دهی داشته باشن اما پرولاکتین بالاس پزشک میاد دارو های دوپامیرنژیک مثل کابرگولین رو تجویز میکنه.
دارو های در دسترسی که برای این کار وجود دارند کابرگولین، پرامی پکسول و بروموکریپتین هستند.
کابرگولین یکی از آگونیست های دوپامین هست (یعنی همون اثر رو در گیرنده داره) و با گیرنده D2 که گیرنده دیر اثری هست تعامل بالایی داره، این دارو برای بیماری پارکینسون و همچنین پرولاکتین بالا در خون استفاده میشه. دوز مصرفی این دارو با توجه به فرد و دارو های مصرفی ارتباط داره ، اما معمولا نهایت هفته ای 1 میلیگرم کفایت میکنه ، کابرگولین نیمه عمر تقریبا 3 روزه داره.
پرامی پکسول هم یکی دیگر از آگونیست های دوپامین هست ، با گیرنده های D3و D2 تعامل داره ولی با گیرنده D3 هفت برابر از هر آگونیست دیگه ای تعامل داره ک بالاترین رو داره. تفاوت پرامی پکسول نیمه عمر کوتاهشه ک 8 تا 12 ساعت هست که باید روزانه مصرف بشه و دوز کمتر که معمولا 0.18 هست. نکته جالب در داروی پرامی پکسول افزایش شدید هورمون رشد در 2 ساعت بعد از مصرف اون هست که البته همه دوپامینرژیک ها اینو دارن ولی کمتر از پرامی پکسول.
عوارض
عوارض دوپامینرژیک ها معمولا :
- تنگی نفس
- احتباس آب در مچ پا
- کاهش وزن سریع
- سرفه های شدید
- سردرد
- خشکی دهان
- حالت تهوع
این عوارض با قطع مصرف یا کاهش دوز از بین میرود.
گرداوری مهدی طیبی
منابع :
Schilling JC1, Adamus WS, Palluk R (1992) Neuroendocrine and side effect profile of pramipexole, a new dopamine receptor agonist, in humans. Neuroendocrine and side effect profile o… [Clin Pharmacol Ther. 1992] – PubMed – NCBI
Elks; C. R. Ganellin (1990). The Dictionary of Drugs: Chemical Data: Chemical Data, Structures and Bibliographies. Springer. pp. 204–.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2203276/
اگر این مطلب براتون مفید بوده، پیشنهاد میکنم مطلب لتروزول را نیز مطالعه بفرمایید.
