حافظه عضلانی یعنی چی؟
این عقیده که عضلات نوعی حافظه دارن ناشی از گزارش‌هایی که در اونا ورزشکارهایی که به دلیل آسیب‌دیدگی یا استراحت تمرین نمی‌کردن، دوباره باید از سطح مبتدی شروع می‌کردن، ولی سریع‌تر از کسانی که واقعاً افراد مبتدی بودن، پیشرفت می‌کردن. هرکسی که به دلایلی مجبور به قطع تمرین بشه می‌دونه که بدن به چه سرعتی به ترک ورزش واکنش نشون می‌ده.
توده عضلانی کاهش پیدا می‌کنه و استقامت خیلی سریع به عقب بر می‌گرده و کم میشه. از دیدگاه تکاملی این کاملاً منطقی چون عضله از نظر متابولیکی بار سنگینی برای بدنه چون نیاز به مقادیر زیادی انرژی داره. لحظه‌ای که بدن احساس کنه دیگه نیازی به اون نیست، روند کاهش رو آغاز می‌کنه که به اون اجازه می‌ده انرژی ذخیره کنه.
به طور عام اصطلاح «حافظه عضلانی» اغلب، اما گمراه کننده، مترادف با یادگیری حرکتی در CNS استفاده میشه، مثل زمانی که فرد حتی بعد از سال‌ها بدون دوچرخه سواری می‌تونه بازم بدون مشکل دوچرخه سواری کنه. اخیراً یک حافظه سلولی که در سلول‌های عضلانی وجود داره و مربوط به تنظیم توده عضلانی هستش مطرح شده (۱)(۲). داده‌ها نشون می‌ده که حتی با از بین رفتن توده عضلانی قبلی، قدرت قبلی ممکنه به تمرینات جدید کمک کنه.
تحقیقات انجام شده در خصوص حافظه عضلانی
در تحقیقی که روی موش‌ها انجام شد (۳) اعلام کردن که تعداد هسته‌های سلولی توسط تمرین قدرتی افزایش یافته و اینکه این هسته‌های «اضافی» در طی آتروفی ناشی از بی تمرینی از بین نمی‌رن. این به پایه و اساس فرضیه حافظه عضلانی مربوط میشه. در همین تحقیق نشون داده شد که با تمرین دوباره مدت زمان بازگشت به سطح قبلی خیلی کوتاه‌تر از بار اولِ تمرینه.
چیزی که در این تحقیق بهش اهمیت داده شده (۴) اینِ که درسته تمرین دادن عضله‌ی کار کرده آسونترِ، ولی با افزایش سن، توانایی عضله در به یادآوردن توانایی‌های تقویت اون از بین می‌ره. این به این معنی که احتمالاً بهتر که رژیم تمرینی خودمون رو حفظ کنیم تا اینکه به افتخارهای گذشته تکیه کنیم و به خودمان اجازه بدیم که فکر کنیم می‌تونیم هر زمان دلمون خواست ورزش رو ول کنیم و دوباره برگردیم.
حافظه‌ی سلول‌های عضلانی همه‌ی ویژگی‌های کلاسیک «حافظه» با رمزگذاری، ذخیره سازی و بازیابی رو داره میشه اون رو با تمرین رمزگذاری کرد، به وسیله‌ی تعداد زیادی از هسته‌ها ذخیره بشه و با تمرین دوباره و جدید بازیابی شه. در نهایت، در تحقیق خیلی جدیدی (۵) تئوری حافظه عضلانی به صورت نمونه انسانی بررسی و ثابت شد.
در این مطالعه تعداد هسته‌های سلول عضلاتی ثبت نشده، اما اثر متیلاسیون DNA مشاهده شد و نویسنده‌ها رو به این نتیجه رسوند که حافظه مربوط به تغییرات اپی ژنتیکی هستش. البته هنوز اهمیت عملکردی این مکانیسم مشخص نیست، تحقیقات آینده در مورد حافظه عضلات باید تعداد هسته‌ها و تغییرات اپی ژنتیکی که ممکنه روی ظرفیت هر هسته برای تولید پروتئین تأثیر بذاره، انجام بشه.
1.uusgaard JC, Johansen IB, Egner IM, Rana ZA & Gundersen K (2010). Myonuclei acquired by overload exercise precede hypertrophy and are not lost on detraining. Proc Natl Acad Sci U S A 107, 15111–15116
2.ner IM, Bruusgaard JC, Eftestol E & Gundersen K (2013). A cellular memory mechanism aids overload hypertrophy in muscle long after an episodic exposure to anabolic steroids. J Physiol 591, 6221–6230.
3.e H, Kin K, Kim B, Shin J, Rajan S, Wu J, Chen X, Brown MD, Lee S & Park J‐Y (2018). A cellular mechanism of muscle memory facilitates mitochondrial remodelling following resistance training. J Physiol 596, 4413–4426
4.Blau HM, Cosgrove BD & Ho AT (2015). The central role of muscle stem cells in regenerative failure with aging. Nat Med21, 854–862
5.Seaborne RA, Strauss J, Cocks M, Shepherd S, O’Brien TD, van Someren KA, Bell PG, Murgatroyd C, Morton JP, Stewart CE & Sharples AP (2018). Human skeletal muscle possesses an epigenetic memory of hypertrophy. Sci Rep 8, 1898.
